Το τουρκικό ισλαμικό κόμμα Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης (AKP) του Ερντογάν, το οποίο ανέλαβε την διακυβέρνηση της Τουρκίας το 2002, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως μία εναλλακτική μορφή των αραβικών ισλαμικών πολιτικών κινημάτων του τύπου Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Τo AKP εφάρμοσε συστηματικά και μεθοδικά πολιτικές σχεδιασμένες στην επαναφορά του ισλαμικού χαρακτήρα της Τουρκίας. Το πολιτικό σύστημα της χώρας, μετακινήθηκε ακόμα περισσότερο προς τον αυταρχισμό, ακολουθώντας την κυρίαρχη προσωπικότητα του Ερντογάν, με μία βιτρίνα κοινοβουλευτισμού, αλλά και ενισχύοντας συνταγματικά τον ρόλο της Τουρκικής προεδρίας με την παράλληλη υποβάθμιση άλλων θεσμών (π.χ., δικαστηρίων και δικαιοσύνης). Ταυτόχρονα, η Τουρκία επιχειρεί διαρκώς να ενισχύσει τη θέση της στο διεθνές και περιφερειακό σύστημα – με συνεχείς αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας των κινήσεων στην εξωτερική της πολιτική, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, σε συνδυασμό με τις τάσεις απομονωτισμού των Η.Π.Α, και την αμυντική ανυπαρξία της Ευρώπης, επέτρεψαν τον φιλόδοξο τούρκο πρόεδρο να επενδύσει στην μετατροπή της χώρας του σε περιφερειακή δύναμη.
Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου