Τόσο η φωτιά στον Έβρο όσο και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία κατέστρεψαν η καθεμιά εκτάσεις λίγο μεγαλύτερες από τη συνολική έκταση του Νευροκοπίου, το οποίο κινδυνεύει εξίσου από ανάλογες απειλές.
Για τον πολιτισμό, την οικονομία, τις επιστήμες, το περιβάλλον και την ιστορία, με ανεξάρτητη και αυτοτελή υπόσταση, και λόγο πάντα αρθρωμένο υπέρ της αλήθειας για τη διεκδίκηση του αυτονόητου (Το ιστολόγιο είναι υπό κατασκευή).
Τόσο η φωτιά στον Έβρο όσο και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία κατέστρεψαν η καθεμιά εκτάσεις λίγο μεγαλύτερες από τη συνολική έκταση του Νευροκοπίου, το οποίο κινδυνεύει εξίσου από ανάλογες απειλές.
Με βάση τις σημερινές εκτιμήσεις, η Γη το 2050 θα φιλοξενεί περίπου 9,7 δισεκατομμύρια κατοίκους. O αριθμός αυτός, που αντιστοιχεί σε αύξηση περίπου 25% του παγκόσμιου πληθυσμού σε σχέση με τον σημερινό πληθυσμό των 8 + δισ. (worldometers.info/world-population), εγείρει διάφορες ανησυχίες αναφορικά με τον κίνδυνο του υπερπληθυσμού της Γης και τους διαμορφούμενους πληθυσμιακούς συσχετισμούς μεταξύ των κρατών του κόσμου. Μολονότι τα συμβατικά στοιχεία της οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, λίγοι παράγοντες επηρεάζουν τον μακροπρόθεσμο ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και των αντιπάλων κρατών, τόσο πολύ όσο οι αλλαγές στο μέγεθος, οι ικανότητες και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των εθνικών πληθυσμών.
Το 1850 o πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ήταν 23 εκατομμύρια. Σήμερα ο πληθυσμός των ΗΠΑ ανέρχεται στα 336 εκατομμύρια και είναι μεγαλύτερος από τον συνολικό πληθυσμό της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Ελλάδας μαζί.
Για να διαβάσετε όλο το άρθρο πατήστε στο Pontos News ή στις Ανιχνεύσεις ή στο Militaire
𝞓𝞰𝞵𝞸𝞼𝞲𝞮ύ𝞱𝞰𝞳𝞮 𝞼𝞽𝞰𝞶 𝞮𝞿𝞰𝞵𝞮𝞺ί𝞭𝞪 𝞛𝞐𝞙𝞔𝞓𝞞𝞜𝞘𝞐 𝞼𝞽𝞲ς 5 𝞥𝞮𝞫 2023.
Με το κείμενο αυτό δεν επιχειρώ να «κομίσω γλαύκας εις Αθήνας», αφού πολλοί ειδικοί έχουν αναφερθεί και έχουν μελετήσει τη θεωρία της Ζώνης που περιβάλλει τον Ασιατικό Χώρο και τον ρόλο που η Ζώνη αυτή παίζει στις γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δύο και πλέον αιώνων.
Αυτό όμως που απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο είναι ο τρόπος που η θεωρία αυτή επέδρασε και επιδρά στην ιστορία της περιοχής μας, η σχέση δηλαδή της γεωγραφικής αιτιοκρατίας με την εξέλιξη της ιστορίας.
Πρόθεση του κειμένου πέραν των άλλων είναι να συμβάλει στη λείανση των διχαστικών αντιλήψεων και αναχρονιστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων, οι οποίες σοβούν δυστυχώς μέχρι σήμερα και ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία, όταν μάλιστα τα υποκείμενα της ιστορίας λειτουργούν υπό τις αδυσώπητες προσταγές της γεωγραφίας του κόσμου.
Παρατηρώντας τον παρακάτω παγκόσμιο χάρτη οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η «Καρδιά» («Heartland») του κόσμου περιλαμβάνει κατά βάση το σύνολο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ο έλεγχος της Καρδιάς του κόσμου (Heartland) προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασιατικής περιμέτρου (Rimland). Δηλαδή, όποιος ελέγχει την Ζώνη Rimland ελέγχει κατά συνέπεια και εξουσιάζει την «Παγκόσμια Νήσο» («World Island»),
δηλαδή την Ασία, την Ευρώπη και τη Β. Αφρική. Όποιος εξουσιάζει την
Παγκόσμια Νήσο κυβερνά τον
Κόσμο.
Περισσότερα στις Ανιχνεύσεις και στο Pontos News
Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Μακεδονία την Κυριακή 15 Ιαν 2023
Η παράδοση του Αφγανιστάν προσομοιάζει σε κάποιο βαθμό με την προδοσία της Κύπρου. Οι εξελίξεις στη χώρα αυτή είναι ήδη γνωστές. Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν και την πρωτεύουσα. Παρά τις χιλιάδες απώλειες (4-5 χιλιάδες) της πολυεθνικής δύναμης των πενήντα και πλέον χωρών που ενήργησαν στο Αφγανιστάν και τα τρισεκατομμύρια του οικονομικού κόστους της επιχείρησης, η όμορφη και πολύπαθη αυτή χώρα, παραδίδεται στα χέρια αναχρονιστικών και θεοκρατικών θρησκευτικών δυνάμεων. Φανταστείτε την τύχη νέων ανθρώπων και ιδιαίτερα νεαρών γυναικών, που συντάχθηκαν στο όνειρο έστω και λίγων Αφγανών, για την κοινωνική και πολιτική απελευθέρωση της χώρας τους. Ορισμένοι από τους λόγους εγκατάλειψης του Αφγανιστάν μπορούσαν να ήταν οι παρακάτω :
Οι συνεχείς απειλητικές δηλώσεις της Άγκυρας σε βάρος της χώρας μας, μόνο θυμηδία μου προκαλούν πλέον, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι πομπώδεις αυτές ρηματικές απειλές βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ενέργειες της γειτονικής χώρας.
Ας δούμε όμως την πρόσφατη πολεμική τακτική την οποία εφαρμόζει η Τουρκία, από το 1974.
-To 1973 αποτέλεσε την αφετηρία της στρατηγικής εξόδου της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Η πετρελαϊκή κρίση, η ανεύρεση κοιτασμάτων στη Θάσο, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος και η έναρξη των εργασιών για το δίκαιο της θάλασσας, ήταν από μόνοι τους επαρκείς λόγοι για να διεκδικήσει η Τουρκία μερίδιο στα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής. Μολονότι η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών είχε πληροφορίες από τον Μάρτιο του 1973, για τις προθέσεις του τουρκικού στρατού, δεν έκανε απολύτως τίποτα ώστε να αποτρέψει την εισβολή. Αντίθετα με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, αποσάρθρωσε την κυπριακή άμυνα και διευκόλυνε την αποβατική επιχείρηση στην Κύπρο. Με την εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου, ουσιαστικά η Τουρκία στρατιωτικοποίησε τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
– Το καλοκαίρι του 1976, το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «HORA» βγήκε στο Αιγαίο και έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο διεθνές δικαστήριο. Η ΄΄σύρραξη΄΄ αποφεύχθηκε και ακολούθησε το Πρωτόκολλο της Βέρνης το 1977, βάσει του οποίου, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν να απέχουν από έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές. Έτσι η Ελλάδα απώλεσε το δικαίωμα ερευνών εκτός των χωρικών της υδάτων (6 ν.μ από τις ακτές). Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κ. Καραμανλής.
Για την συνέχεια του άρθρου πατήσε στο militaire ή στις Ανιχνεύσεις
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 6 Αυγ 2022
Οι τελευταίες δεκαετίες χαρακτηρίζονται ως οι πλέον ειρηνικές στην ανθρώπινη ιστορία. Εάν παλαιότερα οι νικηφόρες μάχες απέφεραν οικονομικό πλούτο, πολιτική δύναμη και ισχύ στην ελίτ μιας χώρας, σήμερα, οι ευρείες και καθολικές πολεμικές συγκρούσεις είναι σημαντικά λιγότερες από προηγούμενες εποχές. Ενώ στις πρώτες αγροτικές κοινωνίες η βία ήταν υπεύθυνη για το 15 % των θανάτων, στον 200 αιώνα το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 5 %, για να περιοριστεί στο 1 % τις τελευταίες δύο δεκαετίες
Στην ευρύτερη περιοχή του μαλακού υπογαστρίου της Ρωσίας, εξακολουθούν λαμβάνουν χώρα συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις και κρίσεις, με κυριότερες :
Για να διαβάσετε όλο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την 8 Φεβ 2021
Η τεχνολογία ανέκαθεν αποτελούσε κύριο συντελεστή διαμόρφωσης της ισχύος μιας χώρας. Ο πρωτοφανής τεχνολογικός μετασχηματισμός, ο οποίος εξελίσσεται στην εποχή μας και μάλιστα με ιλιγγιώδη ρυθμό, μας αφήνει άφωνους, αλλάζει τη ζωή μας και επιπλέον ανατρέπει τις γνωστές γεωπολιτικές υποθέσεις του σύγχρονου κόσμου.
Οι τρεις πρώτες βιομηχανικές επαναστάσεις έθεσαν το σκηνικό και προετοίμασαν τον κόσμο για την είσοδό του στη σημερινή τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.
Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε ΕΔΩ
Το τουρκικό ισλαμικό κόμμα Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης (AKP) του Ερντογάν, το οποίο ανέλαβε την διακυβέρνηση της Τουρκίας το 2002, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως μία εναλλακτική μορφή των αραβικών ισλαμικών πολιτικών κινημάτων του τύπου Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Τo AKP εφάρμοσε συστηματικά και μεθοδικά πολιτικές σχεδιασμένες στην επαναφορά του ισλαμικού χαρακτήρα της Τουρκίας. Το πολιτικό σύστημα της χώρας, μετακινήθηκε ακόμα περισσότερο προς τον αυταρχισμό, ακολουθώντας την κυρίαρχη προσωπικότητα του Ερντογάν, με μία βιτρίνα κοινοβουλευτισμού, αλλά και ενισχύοντας συνταγματικά τον ρόλο της Τουρκικής προεδρίας με την παράλληλη υποβάθμιση άλλων θεσμών (π.χ., δικαστηρίων και δικαιοσύνης). Ταυτόχρονα, η Τουρκία επιχειρεί διαρκώς να ενισχύσει τη θέση της στο διεθνές και περιφερειακό σύστημα – με συνεχείς αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας των κινήσεων στην εξωτερική της πολιτική, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, σε συνδυασμό με τις τάσεις απομονωτισμού των Η.Π.Α, και την αμυντική ανυπαρξία της Ευρώπης, επέτρεψαν τον φιλόδοξο τούρκο πρόεδρο να επενδύσει στην μετατροπή της χώρας του σε περιφερειακή δύναμη.
Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε ΕΔΩ
Μέχρι το ξημέρωμα τις 11ης Σεπτεμβρίου 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούνταν η αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη του κόσμου. Η μετασοβιετική Ρωσία είχε συρρικνωθεί οικονομικά. Η Ευρώπη ήταν εστιασμένη εσωτερικά και διχασμένη για τη νομισματική ένωση. Η κάποτε αναπτυσσόμενη οικονομία της Ιαπωνίας είχε σταθεροποιηθεί. Και η Κίνα ήταν απλώς μια ανερχόμενη τίγρης. Ακόμη και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο απόγειό της δεν ισοδυναμούσε με την οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική κυριαρχία στον κόσμο που διέθεταν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρά τη χειρότερη επίθεση που πραγματοποιήθηκε ποτέ στο έδαφος των ΗΠΑ, η
απάντηση της Ουάσινγκτον τους επόμενους δύο μήνες, επιβεβαίωσε την
κυριαρχία των ΗΠΑ. Αφού οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν να παραδώσουν τον υπεύθυνο
της 11η Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτέθηκαν στο Αφγανιστάν,
αποδεκατίζοντας τους Ταλιμπάν. Οι επιζώντες, μεταξύ τους και ο Μπίν
Λάντεν, διέφυγαν στα βουνά..................για την συνέχεια του άρθρου πατήσετε ΕΔΩ
Δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπ 2021
Ο πρωτοφανής τεχνολογικός μετασχηματισμός, ο οποίος εξελίσσεται και μάλιστα με εκθετικό ρυθμό, δεν είναι άσχετος από τις γεωπολιτικές υποθέσεις του σύγχρονου κόσμου. Η τεχνολογία ανέκαθεν αποτελούσε κύριο συντελεστή διαμόρφωσης της ισχύος μιας χώρας.
Οι τρεις πρώτες βιομηχανικές επαναστάσεις έθεσαν το σκηνικό και μοιάζουν να προετοίμασαν τον κόσμο για την είσοδό του στη σημερινή τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Η πρώτη συντελέστηκε τον 18ο αιώνα, με την αξιοποίηση της ισχύος του νερού και του ατμού στις μεταφορές και τη μηχανοποίηση της διαδικασίας παραγωγής. Η δεύτερη βασίστηκε στην ηλεκτρική ενέργεια και σε μια σειρά σημαντικών εφευρέσεων από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Η τρίτη ήρθε από το τέλος της δεκαετίας του 1960, με την εμφάνιση και τη βαθμιαία συστηματοποίηση της χρήσης υπολογιστών και δικτύων.
Στην εποχή μας, τρεις αλληλένδετοι παράγοντες, η καινοτομία, η γνώση και η ανταγωνιστικότητα, καθορίζουν όλο και περισσότερο την ασφάλεια και την ευημερία των κρατών. Τα σύγχρονα κράτη αντιλαμβάνονται ότι η πρωτοπορία στις καινοτομίες υψηλής τεχνολογίας μεταφράζεται σε οικονομική και στρατιωτική δύναμη, και κατά συνέπεια σε γεωπολιτικό πλεονέκτημα.
Συνέχεια στις Ανιχνεύσεις ή στο Army Now
Δημοσιευθηκε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 5 Ιαν 2019.
Η προσάρτηση της Κριμαίας, τον Μάρτιο του 2014, επανέφερε στο προσκήνιο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος τη στρατηγική σημασία μιας περιοχής η οποία εξαπλώνεται στις γεωπολιτικές τεκτονικές γραμμές δύο πρώην αυτοκρατοριών – της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η παρακάτω ανάλυση παρέχει μια επισκόπηση της περιοχής.
Το 1774, έξι χρόνια μετά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπογράφτηκε η Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή η οποία έδινε τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο.
Η Ρωσία, επίσης, ανέλαβε το δικαίωμα να προστατέψει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επιπλέον όλη η χερσόνησος της Κριμαίας τέθηκε υπό την επιρροή της. Εννιά χρονιά μετά την υπογραφή της Συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε η τοπική ρωσική ελίτ στην Κριμαία, σε συνδυασμό με τη συνεχή εισροή εποίκων, τροφοδότησε την αναταραχή στην περιοχή, δίνοντας στον απεσταλμένο της Αικατερίνης Β΄, πρίγκιπα Γκριγκόρι Ποτέμκιν, το πρόσχημα να προσαρτήσει την Κριμαία με στρατιωτικά μέσα, ανακηρύσσοντας ταυτόχρονα τη Σεβαστούπολη ως πρωτεύουσα. Έτσι η Ρωσία απέκτησε παρουσία στον Εύξεινο Πόντο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Pontos News
Δημοσιεύθηκε τον Φεβ του 2017 στην εφημερίδα Pontos News και στο ιστολόγιο Ανιχνεύσεις