𝜯𝝄 𝝌𝝆𝝄𝝂𝜾𝜿ό 𝝉𝜼ς 𝜶𝝅𝜺𝝀𝜺𝝊𝜽έ𝝆𝝎𝝈𝜼ς 𝝉𝝄𝝊 𝜨𝜺𝝊𝝆𝝄𝜿𝝄𝝅ί𝝄𝝊 𝟰 𝝞𝝾𝞄𝝺 𝟭𝟵𝟭𝟯

 

Εδαφικές Επεκτάσεις της Ελλάδας (1832-1947)

Η 4η Ιουλίου 1913 αποτελεί για το Κάτω Νευροκόπι έναν από τους κορυφαίους  σταθμούς στη μαρτυρική του ιστορία. Είναι η ημέρα κατά την οποία ο λαός του Κάτω Νευροκοπίου είναι πλέον ελεύθερος. Το Νευροκόπι κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1383 και απελευθερώθηκε στις 4 Ιουλ του 1913 κατά την διάρκεια του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου (29 Ιουνίου έως τις 31 Ιουλίου του 1913), τέσσερις ημέρες μετά την απελευθέρωση της Δράμας. Με τους Α΄ και Β΄ Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) η Ελλάδα διπλασίασε τα σύνορα της, όπως φαίνεται και στον παραπάνω χάρτη. 

 

 

 

Στρατιωτικός χάρτης Επιχειρήσεων της απελευθέρωσης του Νευροκοπίου

Μετά την απελευθέρωση των Σερρών η VII Μεραρχία έστειλε, στις 30 Ιουν, το 21ο Σύνταγμα Πεζικού στη Δράμα, ενώ με την υπόλοιπη δύναμη της προέλασε προς το Νευροκόπι. Το Απόσπασμα του 21ου Συντάγματος Πεζικού εισήλθε την επομένη 1 Ιουλ στη Δράμα την οποία απελευθέρωσε και πρόλαβε να σώσει από βέβαιο εμπρησμό. Στην κωμόπολη του Δοξάτου όμως, οι Βούλγαροι κατά την υποχώρηση τους στις 30 Ιουν, διέπραξαν μεγάλης έκτασης βανδαλισμούς και σφαγές.

Η υπόλοιπη δύναμη της VII Μεραρχίας προελαύνοντας προς το Κάτω Νευροκόπι κατέλαβε στις 2 Ιουλ τα υψώματα της Μπαμπίνας και προωθήθηκε στα νότια του χωριού Κάτω Βροντού. Τη νύχτα 2/3 Ιουλίου ακολούθησαν συμπλοκές με τα Βουλγαρικά στρατεύματα, τα οποία ενήργησαν αιφνιδιαστική επίθεση κατά των προωθημένων τμημάτων της VII Μεραρχίας. Οι ελληνικές δυνάμεις αφού αποσόβησαν τον κίνδυνο επιτέθηκαν και κατέλαβαν τη Βροντού, το Περιθώρι, το Δασωτό, το Βαθύτοπο, υποχρεώνοντας τους Βουλγάρους να υποχωρήσουν προς τα βόρεια αφήνοντας ελεύθερη την οδό προς το Κάτω Νευροκόπι.

 

Στο μεταξύ το 21ο Σύνταγμα Πεζικού, μετά την απελευθέρωση της Δράμας κατευθύνθηκε βόρεια μέσω του Γρανίτη και έφτασε στο Λίσσε το μεσημέρι της 4ης Ιουλίου. Αμέσως μετά το 21 Σύνταγμα με την υποστήριξη όλης της VIIης Μεραρχίας κατέλαβε το Κάτω Νευροκόπι (Ζύρνοβο μέχρι το 1927), απελευθερώνοντάς το από τον Οθωμανικό και τον  Βουλγαρικό ζυγό. 

Αναφορικά με το Μακεδονικό Αγώνα στην περιοχή του Κάτω Νευροκοπίου αξίζει να διαβαστεί η εργασία του κ. Βασίλη Χ΄΄θεοδωρίδη πατώντας ΕΔΩ

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας (4 Ιουλ) τα ελληνικά τμήματα στρατοπέδευσαν, μεταξύ των χωριών Χρυσοκεφάλου - Εξοχής (η δεξιά φάλαγγα) και BA της διάβασης Ακρινού (η αριστερή φάλαγγα).  Την επομένη 5 Ιουλ κινήθηκαν βορειότερα προς το Γκότσε Ντέλτσεφ (τότε Νευροκόπι, μετονομάστηκε το 1951). Στη συνέχεια, η VII  Μεραρχία ξεκίνησε να κινείται προς τα βόρεια, όπου ακολούθησε η ένδοξη και πολύνεκρη εποποιία των στενών της Κρέσνας.

Τα σημερινά σύνορα καθορίστηκαν με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (7 Αυγ 1913) και ο Ελληνικός Στρατός, αποσύρθηκε από τα εδάφη βόρεια της σημερινής συνοριογραμμής.  

Σήμερα, Ελλάδα και Βουλγαρία βιώνουν μια από τις καλύτερες περιόδους συνεργασίας και καλής γειτονίας της ιστορίας τους, στο πλαίσιο της Ε.Ε..