Οι συνεχείς απειλητικές δηλώσεις της Άγκυρας σε βάρος της χώρας μας, μόνο θυμηδία μου προκαλούν πλέον, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι πομπώδεις αυτές ρηματικές απειλές βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ενέργειες της γειτονικής χώρας.
Ας δούμε όμως την πρόσφατη πολεμική τακτική την οποία εφαρμόζει η Τουρκία, από το 1974.
-To 1973 αποτέλεσε την αφετηρία της στρατηγικής εξόδου της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Η πετρελαϊκή κρίση, η ανεύρεση κοιτασμάτων στη Θάσο, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος και η έναρξη των εργασιών για το δίκαιο της θάλασσας, ήταν από μόνοι τους επαρκείς λόγοι για να διεκδικήσει η Τουρκία μερίδιο στα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής. Μολονότι η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών είχε πληροφορίες από τον Μάρτιο του 1973, για τις προθέσεις του τουρκικού στρατού, δεν έκανε απολύτως τίποτα ώστε να αποτρέψει την εισβολή. Αντίθετα με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, αποσάρθρωσε την κυπριακή άμυνα και διευκόλυνε την αποβατική επιχείρηση στην Κύπρο. Με την εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου, ουσιαστικά η Τουρκία στρατιωτικοποίησε τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
– Το καλοκαίρι του 1976, το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «HORA» βγήκε στο Αιγαίο και έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο διεθνές δικαστήριο. Η ΄΄σύρραξη΄΄ αποφεύχθηκε και ακολούθησε το Πρωτόκολλο της Βέρνης το 1977, βάσει του οποίου, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν να απέχουν από έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές. Έτσι η Ελλάδα απώλεσε το δικαίωμα ερευνών εκτός των χωρικών της υδάτων (6 ν.μ από τις ακτές). Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κ. Καραμανλής.
Για την συνέχεια του άρθρου πατήσε στο militaire ή στις Ανιχνεύσεις
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 6 Αυγ 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου