𝝩𝝰 𝞅𝞈𝞃𝝾𝝱𝝾𝝺𝞃𝝰ϊ𝝹ά 𝝰𝝿𝝴𝝸𝝺𝝾ύ𝝼 𝞃𝝾𝝼 𝝹ά𝝻𝝿𝝾

 

Στη φωτογραφία φαίνονται ορισμένα φωτοβολταϊκά πάρκα εγκατεστημένα σε εύφορα χωράφια στον αρδεύσιμο κάμπο του Νευροκοπίου.

Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων έχει καταστήσει όλη τη χώρα, ακόμα και τον ορεινό τόπο του Νευροκοπίου, ιδανικό προορισμό για σχετικές επενδύσεις. Η χωροθέτηση τους όμως στην ύπαιθρο, εξαιτίας της έλλειψης συντονισμού και της απουσίας χωροθετικής πολιτικής από τα συναρμόδια υπουργεία (ΥΠΕΝ, ΥΠΑΑΤ), έχει οδηγήσει στην άστοχη εγκατάστασης τους και στην αλλοίωση του παραγωγικού χάρτη του πρωτογενή τομέα.

Η Ελλάδα κατατάσσεται στη δεύτερη θέση στον κόσμο - μετά την Ισπανία- ως προς το δυναμικό παραγωγής ρεύματος από φωτοβολταϊκά (17,5 % της ζήτησης). Συγκριτικά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 9 % και ο διεθνής μέσος όρος 6,5 % .

𝑶 𝜫ό𝝂𝝉𝝄ς 𝜹𝜺𝝂 𝜼𝝉𝝉ή𝜽𝜼𝜿𝜺 𝝅𝝄𝝉έ

 

Αναρωτιέμαι ακόμα γιατί στα νάματα των δακρύων των παλιών μας δεν βλέπαμε τις πίκρες και τα πένθη της καταστροφής. Γιατί δε μάθαμε ποτέ παιδιά, για τα λαϊκά δικαστήρια, τις βιαιοπραγίες, τις πυρπολήσεις, τις εκτοπίσεις, τους βιασμούς, τις αρπαγές βρεφών, τις φόνισσες μάνες, τις βίαιες στρατολογήσεις, τα τάγματα εργασίας, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ιωνία, τη Θράκη, κ.λπ..;

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο στις διεθνείς μελέτες γενοκτονίας ότι οι υποθέσεις Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων αναγνωρίζονται ως Γενοκτονίες καθώς πληρούν τα κριτήρια που είχαν θέσει τα Ηνωμένα Έθνη από τη Σύμβαση του 1948.  

 

Η International Association for Genocide Scholars, IAGS, στο ψήφισμά της της 16ης Δεκεμβρίου 2007 ψήφισε συντριπτικά υπέρ της αναγνώρισης των γενοκτονιών που έγιναν σε ασσυριακούς και ελληνικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 (Πατήστε εδώ). Το ψήφισμα δηλώνει ότι «είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονίας ότι η οθωμανική εκστρατεία κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας, μεταξύ 1914 και 1923, αποτελούσε γενοκτονία κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας».

✔ Επιπλέον, ο πατέρας του όρου «Γενοκτονία» ως το «Έγκλημα των Εγκλημάτων», Ραφαέλ Λέμκιν σε άρθρο του το 1946 στους New York Times έγραψε : « Η γενοκτονία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ούτε έχει αγνοηθεί εντελώς στο παρελθόν […] Οι σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους, προκάλεσαν διπλωματική δράση χωρίς τιμωρία ».

✔ Ακόμα, ο διαπρεπής ιστορικός Steven Leonard Jacobs στην εργασία του με τίτλο «Lemkin on Three Genocides: Comparing hiss on the Armenian, Assyrian and Greek Genocides» στον τόμο «Genocide in the Ottoman Empire. Αρμένιοι, Ασσύριοι και Έλληνες 1913 – 1923, εκδότης George N. Shirinian, Berghahn New York, 2017, παρουσιάζει τις σημειώσεις και το αρχείο του Lemkin σχετικά με τη Γενοκτονία των Χριστιανικών Πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ( Πατήστε ΕΔΩ). Tο έγκλημα της Γενοκτονίας των Χριστιανικών Πληθυσμών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όχι μόνο είναι πλήρως τεκμηριωμένο αλλά και θεωρείται μια από τις πρώτες γενοκτονίες της σύγχρονης εποχής. 

 

Με το νόμο 2193/1994 καθιερώθηκε η 19 Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και με το νόμο 2645/1988 η 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Την καθολική μετάλλαξη των λαών της Ανατολής και την διαγραφή από την ιστορία του πολιτισμού και της πολυπολιτισμικότητας του χώρου της Μ. Ασίας, διέσωσε ο αγώνας των Ποντίων για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας την οποία υπέστησαν, όπως επίσης και ο αγώνας των Αρμενίων.

Ίσως τώρα περισσότερο από ποτέ, οι αυτοπροσδιοριζόμενες ως κοσμικές δυνάμεις της Τουρκίας να αισθάνονται την απουσία της ψυχής των ελληνικών πληθυσμών από το χώρο της Μικρασίας. 

 

Η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης δεν εξαντλεί τη δυναμική της στο παρελθόν. Η απερίφραστη καταδίκη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας είναι μια πράξη με βαθιά πολιτική και ανθρώπινη αξία.

O Πόντος δεν ηττήθηκε ποτέ, ζει και αγωνίζεται με εφόδια τη μνήμη και τον πυρρίχιο στις πρωτεύουσες όλες του κόσμου, για να δικαιώσει τους νεκρούς και τα σφιγμένα χείλη των ανθρώπων μας.

 

 The Greek Genocide refers to the systematic extermination of the native Greek subjects of the OttomanEmpire before, during and after World War I (1913-1923). It was instigated by two successivegovernments of the Ottoman Empire; the Committee of Union and Progress Party (CUP), and the Turkish Nationalist Movement of Mustafa Kemal Atatürk. It included massacres, forced deportations and death marches, summary expulsions, boycotts, rape, forced conversion to Islam, conscription into labor battalions, arbitrary executions, and destruction of Christian Orthodox cultural, historical and religious monuments. According to various sources, approximately 1 million Greeks perished during this period. For more details and documents please contact me !!!

 

 

 

Δημοσιεύθηκε στο militaire

𝝤 𝝬𝝴𝝸𝝻ώ𝝼𝝰ς 𝝹𝝰𝝸 𝝶 .... Ά𝝼𝝾𝝸𝝽𝝶 𝝿𝝾𝞄 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝴𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝝟ά𝞃𝞈 𝝢𝝴𝞄𝞀𝝾𝝹ό𝝿𝝸

 

Ο Χειμώνας είναι μεγάλος στο Κάτω Νευροκόπι. Το δυστύχημα όμως είναι ότι οι πολίτες που υφίστανται και θα υποστούν περαιτέρω τις συνέπειες των Χειμώνων στο Κάτω Νευροκόπι είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με περιορισμένη πρόσβαση στην εξουσία και ελάχιστη δυνατότητα παρέμβασης στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και του επηρεασμού του εκλογικού αποτελέσματος. Ανεξάρτητα όμως από τη δυνατότητα και την ισχύ της οποιασδήποτε παρέμβασης, το γεγονός ότι το ζήτημα απασχολεί την κοινωνία κάθε φθινόπωρο οφείλεται στην απουσία πολιτικής συνείδησης και στην έλλειψη σωστού σχεδιασμού. 

Λίμνη Καταφύτου

Η τεχνητή λίμνη Καταφύτου βρίσκεται δυτικά του Νομού Δράμας, σε απόσταση 60 χιλ. περίπου από την Δράμα και 2 χιλ. από το ακριτικό Κατάφυτο (χωριό του Δήμου Κ. Νευροκοπίου Δράμας), ανάμεσα στους ορεινούς όγκους του Ορβήλου και της Βροντούς. Έχει κατασκευαστεί φράγμα με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών άρδευσης για την ευρύτερη περιοχή.

Η φωτογραφία είναι δημιουργία του κ Νάτση

Μια μικρή τεχνητή λίμνη κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία που μέσα σε λίγα χρόνια έχει γίνει ένα πλούσιο ενδιαίτημα για την πανίδα της περιοχής αλλά και μια όαση αναψυχής για τους περιπατητές. Η λίμνη περιβάλλεται από βιότοπους που είναι φημισμένοι για τον πλούτο της πανίδας και της χλωρίδας που φιλοξενούν.

Μακεδονικός Αγώνας στην Επαρχία Νευροκοπίου

Του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη

---

Όλοι σχεδόν οι ιστορικοί της νεότερης και πρόσφατης ελληνικής ιστορίας ορίζουν ως έτος έναρξης του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνα το έτος 1900 έως 1904[1] και ως έτος λήξης του το 1907 ή 1908. Για την περιοχή όμως της τότε Επαρχίας Νευροκοπίου παρατάθηκε ως το 1912 που ξεσπούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι. Μια πολύ σύντομη αναδρομή στην ιστορία θα μας διαφωτίσει, ελπίζω, καλύτερα.
Το 1893 δημιουργείται από το επίσημο βουλγαρικό κράτος η γνωστή στους Έλληνες «Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση» (ΕΜΕΟ) που για τους Βουλγάρους ήταν η «Internal Macedonian Revolutionary Organization» (IMRO), μια συστηματική οργάνωση ενός επαναστατικού κινήματος στον χώρο της Μακεδονίας, με σύνθημα: «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες[2]». Πρόκειται δηλαδή για κίνημα αυτονόμησης της Μακεδονίας, βασικής επιδίωξης της βουλγαρικής κυβέρνησης του Στόιλοφ (1894-1899) που είχε τις ρίζες του στο συνέδριο του Βερολίνου το 1878. Αναφορά του υποπροξένου Σερρών Ιωάννη Παπακωστόπουλου προς τον Γενικό Πρόξενο Θεσσαλονίκης Κων/νο Βατικιώτη στις 14.3.1878, δημοσιευμένη από τον Ευάγγελο Κουφό, γράφει για τους Τούρκους ότι θα σφάξουν τους Βουλγάρους σε περίπτωση που «επαληθεύσωσιν αι περί προσαρτήσεως του διαμερίσματος Δράμας εις την Βουλγαρίαν».

Μιλτιάδης Νυμφόπουλος, Δάσκαλος Χρυσοκεφάλου

 

Το βιβλίο της φωτογραφίας, είναι του εικονιζόμενου δασκάλου του Χρυσοκεφάλου κ. Μιλτιάδη Νυμφόπουλου, ο οποίος γεννήθηκε στη Σάντα του Πόντου και σπούδασε στο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας.

Στο βιβλίο αναφέρονται με επιστημονική ακρίβεια και με λογοτεχνική γλαφυρότητα, τα γεγονότα της εγκατάστασης των προσφύγων στο χωριό, οι συνθήκες και τα προβλήματα της νέας τους ζωής, οι σχέσεις τους με τις υπηρεσίες του κράτους, η κατοχή, η διασπορά, τα έργα υποδομής, η εκκλησία, το σχολείο, η αγροτολέσχη, κλπ…

Κυρίως όμως, το βιβλίο αναφέρεται με ιδιαίτερα ζωηρά χρώματα, στην ιστορία και τη λειτουργία του σχολείου του χωριού, το οποίο το 1936 έφτασε να έχει 230 μαθητές.

Τους μαθητές αυτούς, τους έμαθε όλους γράμματα ο φωτισμένος αυτός δάσκαλος, ο οποίος εργαζόταν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η μεγαλύτερη απόδειξη του έργου του, ήταν η φιλομάθεια και το ήθος, τα οποία ήταν ευδιάκριτα στους ανθρώπους της γενιάς των πατεράδων μας.

Το βιβλίο αποτελεί μνημείο εκπαιδευτικού λειτουργήματος. Ο αναγνώστης θα εκπλαγεί μπροστά στις παιδαγωγικές ανησυχίες, τις εκπαιδευτικές μεθόδους, τα εποπτικά μέσα, το σύγχρονο ευρωπαϊκό πνεύμα, και την αγάπη του δασκάλου για τους μαθητές του. Είναι εμφανές το εύρος των γνώσεων του κ. Νυμφόπουλου, ο οποίος συχνά επικαλείται αποσπάσματα μεγάλων φιλοσόφων και παιδαγωγών.